چند روزی هست که وزارت آموزش‌وپرورش با صرف هزینه هنگفت، چند صد نفر از مدیران کل و رؤسای ادارات در تمام کشور را به میتینگ‌های توجیه رتبه‌بندی دعوت کرده و سعی در توجیه فاجعه نگارش رتبه‌بندی دارند. هرچند از همین اندک فضای تعاملی نیست باید استفاده نمود و ایرادات آیین‌نامه را به گوش آنها رساند اما سوال اصلی این است که چرا نگارندگان و وزارت، حاضر نیست در مقابل کارشناسان حوزه آموزش، به ایرادات آنها پاسخ دهد!؟
همکاران گرامی، توجه کنید که تمام گفته ها در مورد رتبه‌بندی و تغییرات آن، فعلا برداشت روسای ادارات از توضیحات دو نفر از وزارت‌خانه و برداشت مدیران مدارس از صحبت‌های رؤسای ادارات است و هیچ کدام از متن آیین‌نامه قابل استخراج نیست.
تمام این موارد شفاهی است و هیچ‌کدام قابل پیگیری قانونی نیست و لذا:
۱. فعلا تنها سند قابل استناد متن تحویل داده شده به مدیران کل است که هیچ یک از گفته‌های شفاهی، در آن وجود ندارد.
۲. تمام محدودیت‌های مذکور در تبصره ذیل ماده چهار در صفحه چهار متن منتشر شده، باید عموما حذف شده و فقط محدودیت مجموع امتیازات وجود داشته باشد.
۳. عناوینی مانند مقاله، کتاب، محتوای آموزشی، حضور در تیم‌های ورزشی، حضور در انجمن‌های علمی و از این دست معیارها، تمام در فرم‌های ارزشیابی سالانه معلمان وجود دارد و لذا بهتر است امتیازات این موارد به یک بخش با عنوان ارزشیابی سالانه اختصاص داده شود.
۴. تخصیص امتیاز به پارامترهای خارج از دانش و تخصص معلمی کاملا مردود و غیرقابل قبول است اما می‌توان برای این امور، امتیازی خارج ۱۰۰۰ امتیاز به عنوان امتیاز ویژه منظور شود.
توصیه می‌شود نگارندگان آیین‌نامه اجرایی، برای یک بار، محتوای بخشنامه و فرم‌های ارزشیابی سالانه معلمان را مطالعه کنند.
به کمیسیون آموزش مجلس هشدار داده می‌شود تا قبل از اینکه معلمان بخواهند زیر میز زده و عطای رتبه‌بندی را به لقایش ببخشند، با میانجی‌گری میان معلمان و وزارت، از آغاز یک چالش جدید پیش‌گیری کنند.
مزبان حبیبی
یکم اردیبهشت هزاروچهارصدویک
