✉️ باز هم طرح، باز هم هزینه بر دوش معلمان
🖋 مزبان حبیبی
با توجه به اعلام وزارت آموزش‌وپرورش و ارسال شیوه‌نامه بازگشایی مدارس به صورت حضوری، از چهاردهم فروردین، مدارس کاملا حضوری خواهد بود و لذا هرگونه آموزش از طریق فضای مجازی تعطیل خواهد شد. اما ظاهراً به وزارت آموزش‌وپرورش در این مدت بد نگذشته است که قرار است با یک طرح بدون هیچ پشتوانه فکری و عقلی، بار مالی بازماندن از تحصیلِ دانش‌آموزان را بر دوش معلمان و خانواده دانش‌آموزان قرار دهد.
خبرگزاری‌ها به نقل از وزارت آموزش و پرورش نوشته‌اند، اگر دانش‌آموز مبتلا به کرونا است یا علائم این ویروس را دارد و یا بیماری زمینه‌ای دارد، می‌تواند با ارائه مدارک و تایید پزشک، آموزش را از بستر شبکه شاد دنبال کند.
اگر مدارس حضوری است و معلم مانند قبل از کرونا باید وظایف خود را در کلاس درس و مرتبط با آن انجام دهد، چگونه باید آموزش در بستر شاد انجام شود؟ این طرح‌ها جز توهین به معلم و نادیده گرفتن حقوق قانونی معلم و دانش‌آموز، پیام دیگری ندارد.
آیا اطلاع دارید که به جز موضوع اطلاع‌رسانی و ارسال برخی فایلها از طریق شاد که آن‌هم از روی اجبار انجام می‌شد، اصولا هیچ آموزشی از طریق اپلیکیشن شاد محقق نشده‌است و هر چه بوده، بر اساس خلاقیت معلمان بوده و با هزینه خانواده‌ها.
مگر فراموش کرده‌اید که وزیر آموزش‌وپرورش حتی نتوانست یک جلسه نیم‌ساعتی در بستر شاد برگزار کند؟
باتوجه به الگوپذیری در حوزه آموزش، آیا نمونه‌ای از تدریس قابل تایید برای نمونه، وجود دارد که کاملا از این بستر انجام شده باشد؟ بسیاری از همکاران فقط به دلیل اجبار و آن هم به صورت نمادین، در این اپلیکیشن مزخرف فعالیت دارند.
تنها حسن این اپلیکیشن را می‌توان این دانست که می‌توان از آن به عنوان یک مخزن ذخیره فایلها استفاده کرد، همین!
از آنجا که در هر کلاس درس،حداقل یک دانش‌آموز شرایط حضور در کلاس درس را نخواهد داشت، هزینه آموزش او بر عهده چه دستگاهی است؟ باز هم نهاد خانواده باید مانند سابق، هزینه طرح‌های غیرکارشناسی شما را پرداخت کند؟
شوربختانه گرفتار مدیرانی شده‌ایم که خود توانایی تدریس ندارند اما برای تدریس معلمان، ایده و الگوهایی ارایه می‌دهند که جز دردسر برای معلمان، هیچ نتیجه‌ای ندارد.
کسانی در تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی دخالت دارند که هیچ دانشی نسبت به سبک‌های آموزش نداشته و هیچ تسلطی به سیستم‌های آموزشی ندارند.
طی حدود سه سال آموزش مجازی و الکترونیک که تماما با هزینه مردم بوده و تلاش بی‌منت معلمان، حالا به وضعیتی تقریبا پایدار از شرایط کرونا رسیده‌ایم و لازم است لطمه‌ها و مشکلات این شیوه آموزش که به اجبار انتخاب شده بود را درمان و جبران کنیم، جبران مشکلات آموزشیِ دانش‌آموزان مقدور نیست مگر این‌که معلمان و خانواده‌ها بتوانند با آرامش برای آن راهی بیابند نه با بخشنامه و طرح‌های ابن‌الوقت از طرف کسانی که حتی بامفهوم آموزش هم آشنایی ندارند.
اگر صدای معلمان در وزارت آموزش‌وپرورش شنیده می‌شد، قطعا شاهد چنین وضعیتی نمی‌بودیم.
تا زمانی‌که در بر این پاشنه می‌چرخد، هرگز منتظر بهبود شرایط آموزشی کشور نباشیم و به‌دنبال آن منتظر هیچ راه‌حلی برای چالش‌ها و معضلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی جامعه نخواهیم یافت چون مسیر حل تمامیِ این مسائل از بستر آموزش‌وپرورش می‌گذرد.
مزبان حبیبی
دوازدهم فروردین هزاروچهارصدویک
