مانور وزارتخانه و ادارات‌کل آموزش‌وپرورش برای آموزش الکترونیک و برگزاری کلاس‌های مجازی
✒ مزبان حبیبی
مدتی است که تجربه‌های جدید و نابی را تجربه می‌کنیم،
*آموزش الکترونیک و کلاس‌های مجازی*
اما با چه قیمتی و برای چه کسانی؟
*چرا هزینه‌های این آموزش را باید معلمان و خانواده‌های دانش‌آموزان پرداخت می‌کنند؟*
موضوع هدیه اینترنت به معلمان هم به جوک و فکاهی، بیشتر شبیه است تا واقعیت.
دیروز برای انجام کاری، به یکی از مناطق محروم نزدیک شیراز رفته‌بودم، شاید باورتان نشود که در فاصله بیست کیلومتری شیراز گوشی موبایل آنتن‌دهی نداشت. شاید فکر کنید که اتفافی‌است، اما یکی از همراهان که از محلی‌های منطقه است کاملا در جریان بود که کلا در این منطقه موبایل آنتن نمی‌دهد و برای تماس باید به جاده اصلی نزدیک شوید و در روستاها معمولا گوشی‌ها، یا آنتن تماس ندارد و یا برای یک تماس تلفنی ساده باید منطقه‌ای را بیابید که آنتن موبایل هست و در یک تماس ساده چندین بار هم آنتن تماستان قطع می‌شود.
تازه اینجا شیراز است و مرکز استان فارس، تصور کنید در مناطق محروم چه خبر است!
*در چنین شرایطی، چگونه قرار است تدریس آنلاین و الکترونیک داشت؟*
*اما اصلی‌ترین موضوع، عدم آشنایی معلمان، دانش‌آموزان و خانواده‌ها با آموزش مجازی است.*
هیچ‌گونه آمادگی و تدارکی برای چنین شرایطی نداریم، *دولت فقط شعار می‌دهد، وزارتخانه هم فقط مانور و نمایش اجرا می‌کند.*
سوال خانواده‌ها و معلمان این است که *شخص وزیر، معاونان ایشان، مدیران کل، روسای ادارات و دیگر متولیان آموزش و پرورش، کدامشان توان و تجربه تدریس آنلاین و الکترونیک را دارند؟*
و اما شاه‌بیت موضوع، *عدم دسترسی بسیاری از خانواده‌ها به گوشی‌های هوشمند* و ناتوانی در تأمین هزینه‌های اینترنت است. به این خبر توجه کنید: *دو و نیم میلیون نفر از سرپرستان خانوارهای یارانه‌بگیر، سیم‌کارت ندارند.*
این خانوارها همگی از اقشار ضعیف جامعه هستند، یعنی *حداقل سه میلیون دانش‌آموز، هیچ‌گونه دسترسی به فضای مجازی و اینترنت ندارند.*
*این یک فاجعه ملی است*
*ظاهراً متولیان آموزش‌وپرورش، از وزارتخانه تا ادارات، هیچ اعتقادی به اجرای اصل سی‌ام قانون‌اساسی ندارند، چون هیچ‌جا بحثی از هزینه‌های این سبک آموزش نیست!*
تعدادی از معلمان، این‌روزها را تماما به تولید محتوا برای دانش‌آموزان اختصاص داده‌اند، صرف‌نظر از اینکه هیچ نظارتی بر این فرآیند تولید محتوا نیست، معلوم نیست که چرا *آموزش‌وپرورش هیچ برنامه‌ای برای حمایت از این همکاران ندارد.* علاوه براین تمام این زحمات دلسوزانه همکاران را به‌نام خود مصادره می‌کنند.
مخاطب وزیر در زمان صحبت درباره آموزش الکترونیک و مجازی، اصلا معلوم نیست. *گویا ایشان برای معلمان و دانش‌آموزان یک ایران دیگر صحبت می‌کنند.* در یک برآورد غیرمستند، حداقل سی درصد معلمان و دانش‌آموزان به گوشی هوشمند مناسب دسترسی ندارند. بدنیست جناب وزیر شروع آموزش مجازی را از معاونان خود شروع کنند، به هر کدام از آنان یک کلاس درس مجازی تحویل دهیم تا فقط یک هفته تجربه کنند.
فقط یک هفته
*برای یک ساعت تدریس مجازی، حداقل ده ساعت زمینه سازی، تهیه و تنظیم محتوا نیاز است* که قطعا این موضوع نادیده گرفته شده‌است.
در ضمن در تدریس مجازی، قطعا *هر کلاس مجازی به یک مدیر و یک هماهنگ کننده کلاس نیاز دارد، چنین امکانی وجود دارد؟*
مانورهای وزارتخانه و ادارات‌کل دیدنی شده است، همانند سابق که طراحان و دست اندرکاران وزارت هیچ تجربه‌ای در آموزش کلاسیک نداشتند، *کسانی برای تدریس مجازی و آموزش الکترونیک مصاحبه می‌کنند که خود از نصب‌کردن واتس‌اپ عاجز هستند.* شاهد این مدعا تجربه، مدت سنوات تدریس نیروهای ستادی وزارتخانه است.
در نهایت، *بهتر است وزارتخانه کمی به ریل تعقل برگردند و شعار دادن و اجرای مانور را کنار بگذارند* و اجازه دهند که نیروهای صاحب اندیشه و توانمند در این حوزه تصمیم‌گیری کنند.
*چون چرخ به‌کام یک خردمند نگشت*
*خواهی تو فلک هفت شُمُر، خواهی هشت*
مزبان حبیبی
سی‌ام فروردین نودونه
