در 4 سال گذشته با گوشت و پوست خود این موضوع را احساس کردیم که آموزش و پرورش نه تنها از اولویت های دولت ایشان نبود بلکه اصولا در لیست اولویت ها هیچ جایگاهی نداشته است/ می دانیم که ذات علم قطعا بهتر از ذات ثروت است، اما اگر از دانش آموزان فعلی نظام آموزشی سوال شود، علم بهتر است یا ثروت (در شرایط واقعی)، انتظار چه پاسخی خواهید داشت/ چند نفر از مشاوران شما از “فرهنگیان شاغل به تدریس در آموزش و پرورش” خواهند بود/ تا کی باید شاهد “فراری دادن مغزها” در کشور باشیم و دم نزنیم/ دانش آموزان بر اساس توانمندی و علاقه تعیین رشته نمی کنند و مهمترین دلیل انتخاب رشته، موقعیت اجتماعی و مالی آن شغل است/ هر کس که بتواند شغل دیگری انتخاب کند، هرگز معلم نخواهد شد این زنگ خطری برای آینده کشور است/ فرهنگیان هیچ سهمی از برنامه های صدا و سیما ندارند، فقط با پرداخت پول می توان در صدا و سیما دیده شد. تمام برنامه های آموزشی این نهاد محدود شده است به تبلیغ فروش سی.دی های موسسات خاص که حتی الفبای آموزش را نمی دانند/ با وجود اینکه تعداد فارغ التحصیلان دکترای تخصصی در آموزش و پرورش قابل مقایسه با آموزش عالی است و بسیاری از همکاران فرهنگی ما به کار پژوهش و تحقیق مشغولند، اما هیچ سهمی از بودجه های پژوهشی دولت شما (و دولت های قبل) به آموزش و پرورش اختصاص نداشته است/ خبر دارید در یک سال گذشته، چند بار دولت شما اعلام کرده تا آخر هفته کلیه مطالبات فرهنگیان پرداخت می شود و نشد…
خرداد امسال اما، داستان دیگری دارد، هاشمی نیست تا با یک غمزه چشم لشکریانی برای تغییر مسیر انتخابات بسیج کند، خاتمی هم با تمام دوراندیشی و خاستگاه قوی اجتماعی اش، شاید نتواند فرهنگیان را قانع به حمایت از وی کند.
حالا روحانی مانده با ایرادات بسیاری بر سیاست های فرهنگی اش، سیاست هایی که باعث شد وزیر آموزش و پرورش وی استیضاح شده و از دولت کنار رود، گزینه جایگزین هم نارضایتی ها را دوچندان کرد، زمانی که وزیر تایید شده از طرف مجلس نتوانست هیچ تغییری در رویه ناصحیح پیشبرد اهداف معیشتی فرهنگیان بردارد و کار به جایی رسیده که برخی دوستان به مزاح می گویند:
کاش همان فانی می ماند، لااقل حقوق ها را در زمان موعد پرداخت می کرد و تاخیر پرداخت ها کار را به جایی رساند که حتی پرداخت حقوق آذرماه فرهنگیان هم رسانه ای شد .
حالا آقای روحانی باید تکلیف خودش را روشن کند؛ چرا که با شرایط کنونی نه تنها نباید به پشتیبانی فرهنگیان و تشکل های فرهنگی امیدوار باشد که بسیاری از هم اینک ساز خود را بر علیه ی کوک کرده اند.
در 4 سال گذشته با گوشت و پوست خود این موضوع را احساس کردیم که آموزش و پرورش نه تنها از اولویت های دولت ایشان نبود بلکه اصولا در لیست اولویت ها هیچ جایگاهی نداشته است ؛ هر چند ایشان به مشکلات فرهنگیان و سیستم آموزش و پرورش از ما آگاه ترند اما ایشان باید به سوال کلیدی زیر پاسخ دهند:
آموزش و پرورش در دولت آینده شما (به شرط موفقیت در انتخابات آینده) اولویت چندم خواهد بود؟
جناب روحانی!
می دانیم که ذات علم قطعا بهتر از ذات ثروت است، اما اگر از دانش آموزان فعلی نظام آموزشی سوال شود، علم بهتر است یا ثروت (در شرایط واقعی)، انتظار چه پاسخی خواهید داشت؟
چند نفر از مشاوران شما از “فرهنگیان شاغل به تدریس در آموزش و پرورش” خواهند بود؟ اصولا چرا هیچ وقت شاغلین به تدریس در آموزش وپرورش در هیچ یک از برنامه های شما دیده نمی شوند؟
آقای رئیس جمهور !
تا کی باید شاهد “فراری دادن مغزها” در کشور باشیم و دم نزنیم؟ فرزندان این مرز و بوم چرا و با چه استدلالی باید رخت مهاجرت بر تن کنند؟ مگر نمی شود از توانمندهای آنها در کشور استفاده کرد؟
جنابعالی خبر دارید که هر سال وزیران محترم آموزش و پرورش شما خبر برچیده شدن مدارس کپری را به شما و ما اعلام می کنند، با کمی جست و جو در اینترنت و یا کنکاش در اطلاعات ادارات کل آموزش و پرورش استان ها، خواهید فهمید که دانش آموزانی هستند که هم اینک در آغل گوسفندان درس می خوانند.
مدارس کشور از امنیت بسیار پایین برخوردارند و خدا می داند که با بارندگی اندکی و بادی ملایم، یکی از همین مدارس فروریخت و همکار ما را به کام مرگ برد. دانش آموزان شین آبادی که حتما معرف حضورتان هستند، هر سال برای بهره برداری انتخاباتی و خبری، یکی از معاونان و یا مدیران کل شما خبر مداوای انها را منتشر کرده و چند روز بعد هم …. .
اکنون که کاروان های انتخاباتی در حال شکل گیری است، به شما هشدار می دهم، اگر تا قبل از انتخابات آینده، فکری اساسی برای مشکلات آموزش و پرورش نکنید، از هم اکنون خود را اولین رئیس جمهور 4 ساله کشور بدانبد.
برخی از مشکلات فرهنگیان و دانش آموزان را فهرست وار در زیر خدمت تان ارائه می دهم:
1- عدم علاقه مندی دانش آموزان به حضور در مدارس
2- ثروت قطعا بهتر از علم است.
3- به دلیل مشکلات فراوان معیشتی، فرهنگیان جایگاه و شان خود را از دست داده اند. معلمین هم اینک برای معاش روزانه خود نیز دچار مشکل هستند.
4- دانش آموزان بر اساس توانمندی و علاقه تعیین رشته نمی کنند و مهمترین دلیل انتخاب رشته، موقعیت اجتماعی و مالی آن شغل است.
5- هر کس که بتواند شغل دیگری انتخاب کند، هرگز معلم نخواهد شد این زنگ خطری برای آینده کشور است.
6- حتی پرداخت حقوق فرهنگیان هم توسط معاون شما رسانه ای می شود.
7- فرهنگیان هیچ سهمی از برنامه های صدا و سیما ندارند، فقط با پرداخت پول می توان در صدا و سیما دیده شد. تمام برنامه های آموزشی این نهاد محدود شده است به تبلیغ فروش سی.دی های موسسات خاص که حتی الفبای آموزش را نمی دانند.
8- در هیچ برنامه زنده ای اجازه اظهار نظر آزاد به فرهنگیان داده نمی شود.
9- صندوق ذخیره فرهنگیان به حیات خلوت دولت تبدیل شده است تا جایی که 700 میلیارد تومان از سرمایه های این موسسه مالی فرهنگیان را به یک کارتن خواب وام داده اند!!
10- بازنشستگان فرهنگی با کوهی از تجربه و علم، در حال لگدکوب شدن زیر بار مشکلات مالی فراوان هستند.
11- تازه واردین به آموزش و پرورش هیچ انگیزه ای برای آموزش فرزندان ما ندارند.
12- با وجود اینکه تعداد فارغ التحصیلان دکترای تخصصی در آموزش و پرورش قابل مقایسه با آموزش عالی است و بسیاری از همکاران فرهنگی ما به کار پژوهش و تحقیق مشغولند، اما هیچ سهمی از بودجه های پژوهشی دولت شما (و دولت های قبل) به آموزش و پرورش اختصاص نداشته است.
13- عدم اجرای بسیاری از بخشنامه ها و آئین نامه هایی که برای فرهنگیان عواید مالی دارد، مانند عدم اجرای نظام هماهنگ پرداخت در آموزش و پرورش با گذشت سال ها از اجرای آن.
14- عدم اختصاص بسیاری از مزایا به فرهنگیان مانند: حق مسکن، حق ایاب و ذهاب، حق سفر و …
15- عدم تخصیص بخشی از اعتبارات تکلیفی دولت برای فرهنگیان.
16- عدم حضور واقعی فرهنگیان در تصمیمات فرهنگی کشور.
17- بودجه های فرهنگی دولت شما و دولت های قبل از شما، هرگز مسیر آموزش و پرورش را طی نکرده اند.
18- متولی آموزش وپرورش در کشور فرهنگیان هستند اما در تقسیم بودجه ها غریبه اند.
19- تا کنون سرزده به مدرسه ای در حاشیه شهرها رفته اید تا در زمستان دانش آموزان را بدون لباس گرم مناسب ببینید؟ تاکنون فکر کرده اید که همکاران ما در مدارس بدون وسایل گرم کننده در زمستان چگونه سر می کنند؟
20- آیا می دانید که هر وقت فرهنگیان فریاد معیشت و مشکلات آموزش و پرورش سرداده اند، تمام دولت شما و صدا و سیما هم فکر و هم رای می شوند.
21- خبر تحصن 2000 نفر فرهنگی در مقابل مجلس مهم تر است یا تولد یک گوساله در جنوب کشور؟ خبر نشست تشکل های فرهنگی در کشور ما مهم تر است یا تحصن 30 راننده تاکسی در ایتالیا؟
22- خبر دارید در یک سال گذشته، چند بار دولت شما اعلام کرده تا آخر هفته کلیه مطالبات فرهنگیان پرداخت می شود و نشد؟
آقای روحانی!
این هشدار را قبل از انتخابات مجلس به نمایندگان وقت مجلس داده بودیم که توجه نکردند و خانه نشین شدند…
حال نوبت شماست، خواه پند گیر و خواه ملال.
