✉️ اینجا هر اتفاقی به اختلاس مرتبط است، حتی کرونا
محاسبه هزینه ریشهکنی کرونا در ایران توسط یک معلم ریاضی
✒️ مزبان حبیبی
کشورهایی چون کره، چین، نیوزیلند، قطر، کویت و برخی دیگر از کشورها، در همان آغاز شیوع و همهگیری کرونا، سیاست قرنطینه عمومی و سرکوب شدید ویروس را در پیش گرفته و تمام کشور را برای مدتی کاملا تعطیل کردند.
برخی از کشورها، برای کنترل همهگیری کرونا و سرکوب این بیماری، تا پنجاه میلیارد دلار هزینه کردهاند
برخی از آنها مانند نیوزیلند چند ماه است که حتی ماسک هم استفاده نمیکنند و هیچ مورد مبتلای جدیدی در آن کشور مشاهده نشده است.
آیا قرنطینه کامل، در کشوری مانند ایران امکانپذیر است؟
جمعیت کشور کمی بیش از ۸۰ میلیون نفر است، با احتساب سه نفر برای هر خانوار، تقریبا ۲۶ میلیون خانواده در کشور وجود دارد، فرض کنیم می خواهیم کشور را برای دو ماه تمام قرنطینه کرده و حتی خروج از منزل را ممنوع کنیم.
برای عملی نمودن قرنطینه لازم است تا هزینه زندگی این ۲۶ میلیون خانوار را پرداخت کنیم و بدون قبول این هزینه، هرگز از چالش کرونا رهایی نخواهیم یافت.
بهطور میانگین، میتوانیم هزینههای متوسط برای قرنطینه دو ماهه را حدود چهار میلیون تومان برای هر خانوار فرض کنیم:
گوشت قرمز هفت کیلوگرم ۷۰۰ هزار تومان
برنج پانزده کیلوگرم ۴۰۰ هزار تومان
آرد یک کیسه ۱۰۰ تومان
سبزیجات ۲۰۰ هزار تومان
حبوبات ۳۰۰ هزار تومان
قبوض خدماتی ۵۰۰ هزار تومان
اینترنت ۲۰۰ هزار تومان
میوه ۴۰۰ هزار تومان
سایر هزینهها یک میلیون تومان
با این ارقام تقریبی، حدود ۷۵ هزار میلیارد تومان برای دو ماه قرنطینه کامل کشور نیاز است تا از آن طریق کرونا را برای همیشه در کشور ریشهکن کنیم.
یعنی کمتر از سه میلیارد دلار
این پول از مبلغ اختلاس خاوری کمتر است.
این پول از مبلغ اختلاس بابک کمتر است.
این پول تقریبا یک سوم اختلاس پتروشیمی است.
اگر برای این اختلاسها پول بوده، حتما برای قرنطینه کشور هم باید پول باشد.
اما با این مدیران بیلیاقت، فاسد و ناتوان که از هر اتفاقی برای به یغمابردن بیتالمال استفاده میکنند، هرگز انتظار اجرای چنین برنامههایی را نداشته باشیم.
کاملا روشناست که دولت و مجلس در حال حاضر، هیچ برنامهای برای اداره کشور و مقابله با کرونا ندارد، فقط روزانه و ابنالوقت تصمیماتی را اتخاذ کرده و اعلام میکنند، حتی برای یک هفته آینده نیز هیچ برنامهای وجود ندارد.
و هرآنچه با نام برنامه ارائه میشود را باید بیشتر تمسخر و سیرک دانست تا برنامه.
اگر قرار نیست از اندوختههای ارزی و اعتباری کشور در چنین مواقعی استفاده شود، وجود چنین ذخائری اصولاً بیمعناست.
از مجلس فعلی هم تا اطلاع ثانوی انتظار هیچ حرکت مفیدی نداشته باشیم، چرا که مجلسنشینان فعلا درگیر مشکلات خود و حامیانشان هستند تا دین خود به آنان برای ورود به مجلس را ادا کنند.
بدون اغراق میتوان گفت که اکنون هر نماینده لیستی از اعوان و انصار برای پستهای مختلف در جیب دارد که تا تمام آنها را به سرمنزل مقصود نرسانند، هرگز فرصت اندیشیدن به مشکلات مردم را ندارند، ناگفته نماند که تمام مجلسهای گذشته و تقریبا تمام نمایندگان اینچنین بودهاند مگر تعداد قلیل و انگشتشمار.
در مورد وزارتخانهها قلم زدن بیفایده است، چرا که برخی از وزرا حتی بر دفتر وزارتخانه خود هم مدیریت ندارند، ضدونقیض گوییهای وزرا و معاونانشان گواه این مدعاست.
با بودن افرادی چاپلوس، ریاکار، ناتوان، فاسد و بیلیاقت در دولت و مجلس، طبیعیاست که باید متخصصین، دانشمندان، توانمندان و محققین حذف شوند و این افراد برای برنامهریزی و ارائه طرح دعوت نخواهندشد!
بنابراین و تا اطلاع ثانوی به دولت و مجلس امیدی نیست، پس تا میتوانید در خانه بمانید و از خود، خانواده و دوستانتان محافظت کنید.
با این مجلس و دولتی که ما داریم، میتوانیم کرونا را که شکست دهیم؟
مزبان حبیبی
بیستوهشتم آبان نودونه