یک پیشنهاد برای تصویب افزایش حقوق‌ها در بودجه
به‌جای طرح‌هایی مانند پلکانی، تلفیقی، درصدی و یا … ، بهتر است شیوه‌ای برای حذف بی‌عدالتی‌های حقوقی، انتخاب کنیم.
در شیوه افزایش درصدی حقوق‌ها در این سال‌ها، ۱۵ درصد حقوق برخی نهادها از تمام حقوق یک معلم بیشتر بوده‌است و این موضوع باعث عمیق‌تر شدن شکاف حقوقی بوده و باعث ایجاد نارضایتی شدید شغلی بسیاری از حقوق‌بگیران شده‌است.
به این مثال توجه کنید:
فرض کنید دو نفر با حقوق ۳ و ۹ میلیون تومان قرار است ۱۵ درصد افزایش حقوق داشته‌باشند، پس نفر اول ۴۵۰,۰۰۰ و نفر دوم ۱,۳۵۰,۰۰۰ تومان افزایش حقوق خواهدداشت، یعنی شکاف حقوقی که فعلا ۶,۰۰۰,۰۰۰ تومان است به ۶,۹۰۰,۰۰۰ تومان خواهد رسید و نفر دوم هنوز هم سه برابر نفر اول حقوق می‌گیرد و این معنای واقعی بی‌عدالتی حقوقی است.
حال فرض کنیم مبلغ ۱,۸۰۰,۰۰ تومانی که به این دو نفر تخصیص یافته‌است را به مساوات بین آنها تقسیم کنیم، یعنی هر نفر ۹۰۰,۰۰۰ تومان افزایش حقوق، هر چند شکاف حقوقی هنوز همان۶,۰۰۰,۰۰۰ تومان است، اما نفر دوم حالا ۲,۵ برابر نفر اول حقوق می‌گیرد و در واقع یکی از پارامترهای شکاف حقوقی و بی‌عدالتی اجتماعی، ترمیم یافته‌است.
اگر این رویه چند سال ادامه داشته‌باشد، در اندک زمانی، اختلاف حقوق این دو نفر، کمتر از بیست درصد خواهد بود.
پیشنهاد: گزینه مناسب برای تحقق عدالت اجتماعی و ایجاد رضایت شغلی، افزایش یکسان و ثابت برای تمام حقوق‌بگیران است. یعنی اعتبار افزایش حقوق پیش‌بینی شده در قانون به تعداد حقوق‌بگیران تقسیم شده و مبلغ به‌دست آمده را به صورت یکسان و ثابت به حقوق تمام پرسنل اضافه‌نمود.
در نهایت با اجرای این شیوه، در مدت کمتر از ده سال، شکاف حقوقی بین حداکثر و حداقل حقوق، کاهش چشمگیری خواهد یافت.
مزبان حبیبی
هشتم اسفند نودوهشت
