ادبیات نمایشی

تعریف و ماهیت:

ادبیات نمایشی، در واقع ایجاد ارتباط میان افراد در قرن 21 و مهم ترین عامل در زندگی است. ادبیات نمایشی را می توان زیر مجموعه ای از تئاتر دانست ، چرا؟ چون که بازار کار این رشته بیشتر آن در اختیار رشته تئاتر می باشد. در هنر تأتر بخش نمایش نامه یا ادبیات نمایش از بخش های اصلی و پایه ای است که به نوعی واسطه ادبیات و صحنه نمایش است و رویکردی ادبی نمایشی دارد.

هنر متن نمایش علاوه بر هدفی که متن به خاطر دست یافتن به آن به رشته تحریر در می اید، متکی و پایدار بر سه عامل اساسی ،شخص بازیگر،عمل و بیان است که ترکیب با یکدیگر نمایش نامه ایجاد می کند. در رشته ادبیات نمایشی دانشجو می آموزد که چگونه یک نمایش نامه را برای اجرا بر روی صحنه بنویسد.به طور کلی می توان گفت: چگونه حود را جای یک یک افراد نمایش بگذارد و شخصیت انها را بدرستی خلق کند و با ایجاد گره های نمایشی و باز کردن آنها،نمایش را از اول تا آخر به جلو ببرد.

توانمندي هاي‌ لازم‌ و قابل توصیه: 

دانشجوی این رشته باید قلم خوبی داشته باشدو اطلاعات دقیقی در مورد اقتصاد، روانشناسی، جامعه شناسی، فرهنگ و ادبیات ایران و جهان داشته باشد. همچنین صبور و باحوصله باشد،چون نوشتن یک نمایش نامه روزها و حتی ماه ها طول می کشد.

امکان ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر:

امکان ادامه تحصیل این رشته تا مقطع دکتری فراهم است.

فرصت های شغلی و بازار کار: 

امروزه تهیه کنندگان صدا و سیما و سینما بیش از هرچیزی به دنبال متن های نمایشی قوی و قابل اجرا هستند که این خود بیانگر فرصت های شغلی فارغ التحصیلات این رشته است. دانشجوهای فارغ التحصیلان این رشته تواناایی دارند که درداستان نویسی و همچنین در روزنامه ها فعالیت داشته باشند.

سر فصل دروس ادبیات نمایشی: