از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یعقوب ابن طارق ریاضی‌دان و ستاره‌شناس سده هشتم میلادی است. وی از بزرگترین منجمان دوران خویش بوده‌است.یعقوب بن طارق احتمالاً از نژاد ایرانی بود که در حدود سال‌های ۷۶۷ – ۷۷۸ میلادی در بغداد برآمد و در حدود ۷۹۶ میلادی [ مطابق با ۱۸۰ هجری قمری] درگذشت. او یکی از بزرگترین منجمان عصر خویش بود. احتمالاً در حدود سال ۷۶۷ میلادی در دربار منصور، خلیفه عباسی، با کنکه (یا منکه؟) هندی، که سدهانت (سند هند) را بدان‌جا آورده بود، ملاقات کرد. کتاب‌هایی در علم‌الفلک (حدود ۷۷۷ میلادی) و تقطیع کردجات و کتاب الزیج محلول من السند هند را نوشت.
منابع[ویرایش]
- سارتن، جرج. مقدمه بر تاریخ علم. ترجمهٔ غلامحسین صدری افشار. انتشارات علمی و فرهنگی
